Na baie oorweging het die dames besluit om die poppies persoonlik aan die kinders by die kinderhuis te gaan oorhandig.  Maar ons Hemelse Vader het onverwags baie meer vir ons voorsien.  By die Kerkkantoor is daar vir ons die pragtigste serpe en musse gegee.  Daar was egter nie genoeg serpe en musse vir die groter kinders nie.  Weereens is hulp gevra en kort voor lank was daar ook genoeg serpe en musse.  Iemand het ook ‘n sak vol kinderklere gegee en 2 persone het kontant donasies gegee.  Met die donasies kon ons vir elke kindjie ‘n pakkie eetgoedjies opmaak.  Soveel vrywilligers om die Here op dié wyse te dien.

Tydens die uitstappie was dit duidelik om te sien hoe hierdie kinders smag na liefde en drukkies – iets wat die dames mildelik uitgedeel het. Dit was moeilik om emosies onder beheer te hou by die besef hierdie kinders ken nie moederliefde en die opset van ‘n normale gesin nie.  Soos iemand opgemerk het oor die kleinste seuntjie –  “hy moes eintlik nog op sy ma se skoot gesit het”.  Humor was daar egter ook.  ‘n Seuntjie stap saam met my die trappe op en vra “tannie ouma is jy 100 jaar?”  Ek bars uit van die lag en sê nee dan sou ek nie die trappe saam met jou kon klim nie (maar in my binneste dink ek 100 jaar!!?? Ek sal dadelik iets aan my “looks” moet doen).

Die kindertjies was baie dankbaar vir hulle poppies, musse, serpe en eetgoedjies.  Dit was ‘n baie leersame ervaring en voorwaar ‘n dag om weereens jou seëninge te tel.  Alle eer aan Ons Hemelse Vader.